صدابیزاری یا میسوفونیا
صدا بیزاری یا میسوفونیا چیست؟ صدابیزاری یا میسوفونیا وضعیتی است که در آن صداهای خاص باعث ایجاد طغیان میشوند که با تحریک، عصبانیت یا پرخاشگری مشخص میشود.
افراد مبتلا به میسوفونیا به شکلی افراطی و اغلب احساسی به برخی صداهای “محرک” واکنش نشان میدهند. واکنشها از دلخوری، فرار، یا حتی خشم شدید در برخی افراد متغیر است.
میسوفونیا وضعیتی است که به خوبی درک نشده و مورد تحقیق قرار نگرفته است. اصطلاح میسوفونیا تا سال 2000 برای توصیف این بیماری به وجود نیامده بود، اگرچه این وضعیت خیلی زودتر به عنوان سندرم حساسیت به صدای انتخابی توصیف شده بود.
از زمانی که چندین خبر در سال 2011 در مورد این اختلال پخش شد، آگاهی از این اختلال افزایش یافته است. اصطلاح میسوفونیا در لغت به معنای “نفرت از صدا” است.
علائم صدابیزاری
علامت اولیه صدابیزاری واکنش شدید در پاسخ به افراد دیگر است که صداهای خاصی تولید میکنند. این واکنشها ممکن است شامل موارد زیر باشد:
• خشم
• دوریکردن
• دلخوری
• انزجار
• پرخاشگری کلامی یا فیزیکی
![صدا بیزاری یا میسوفونیا چیست؟ درمان آن](data:image/svg+xml,%3Csvg%20xmlns='http://www.w3.org/2000/svg'%20viewBox='0%200%20800%20450'%3E%3C/svg%3E)
پاسخی که یک فرد مبتلا به میسوفونیا به این محرکها دارد اغلب به صورت ناخودآگاه است و گاهی اوقات با پاسخ «جنگ یا گریز» بدن مقایسه میشود.
پاسخ جنگ یا گریز، پاسخ استرس حاد نیز نامیده میشود. این روش طبیعی بدن برای واکنش به موقعیتی است که انسان را تهدیدکننده میداند. موارد زیر به عنوان بخشی از این پاسخ رخ میدهد:
• هورمونهای آدرنالین و نوراپی نفرین ترشح میشوند.
• ضربان قلب و تعداد تنفس افزایش مییابد.
• ماهیچهها سفت میشوند.
• رگهای خونی منقبض میشوند.
• مردمکها گشاد میشوند.
• هوشیاری و آگاهی افزایش مییابد.
تحقیقات نشان داده است که افراد مبتلا به میسوفونیا افزایش فشار خون، ضربان قلب و دمای بدن را نیز تجربه میکنند. همه این پاسخها روش بدن برای آماده شدن برای پاسخ به محرک تهدید کننده است.
مشخص نیست که چرا یک فرد مبتلا به میسوفونیا ممکن است به روشی مشابه به صدای محرک پاسخ دهد، اما محققان معتقدند این پاسخ غیرارادی است. افراد مبتلا به این بیماری مزمن اغلب احساس وحشت، خشم و اضطراب را در پاسخ به صداهای تحریک کننده گزارش میکنند.
افراد مبتلا به میسوفونیا ممکن است برای اجتناب از قرار گرفتن در معرض صداهای محرک تلاش کنند. آنها ممکن است خود را از نظر اجتماعی منزوی کنند یا مکانیسمهای مقابله ای جالبی ابداع کنند. برخی ممکن است از هدفون استفاده کنند یا صداهای دیگری تولید کنند تا صداهای تحریک کننده را خفه کنند.
تشخیص میسوفونیا یا صدابیزاری
در حال حاضر هیچ معیار تشخیصی ثابتی برای میسوفونیا وجود ندارد. معیارهای تشخیصی پیشنهادی در سال 2013 منتشر شد و محققان پیشنهاد کردند که این اختلال به عنوان یک اختلال روانپزشکی مجزا طبقهبندی شود.
معیارهای پیشنهادی نشان میدهد که میسوفونیا با موارد زیر مشخص میشود:
• پیش بینی اینکه صدای خاصی منجر به تحریک، عصبانیت یا انزجار میشود.
• احساس خشم باعث از دست دادن کنترل میشود.
• اجتناب از صداهای محرک شناخته شده یا تحمل این صداها همراه با عصبانیت، ناراحتی یا انزجار شدید
• ناراحتی قابل توجهی که در فعالیتهای عادی روزانه اختلال ایجاد میکند.
• این احساسات با اختلال روانی یا وضعیت پزشکی دیگر توضیح داده نمیشوند.
در حالی که هیچ تشخیص رسمی وجود ندارد، پزشک شما ممکن است بتواند گزینههای درمانی را که میتواند به شما در مدیریت علائم این بیماری کمک کند، توصیه کند.
![علت صدا بیزاری یا میسوفونیا چیست؟](data:image/svg+xml,%3Csvg%20xmlns='http://www.w3.org/2000/svg'%20viewBox='0%200%20800%20450'%3E%3C/svg%3E)
علل صدابیزاری
علل دقیق صدابیزاری مشخص نیست، اما تعدادی از عوامل ممکن است نقش داشته باشند.
• شیمی مغز: برخی تحقیقات نشان میدهد که افراد مبتلا به میسوفونیا ممکن است ارتباط بیشتری بین قشر منزوی قدامی (AIC) یعنی ناحیه ای از مغز که در پردازش عاطفی مهم است، و قشر شنوایی داشته باشند.
• سایر شرایط روانی: افرادی که همچنین دارای اختلال وسواس فکری-اجباری (OCD) و اختلالات اضطرابی هستند نیز بیشتر در معرض ابتلا به میسوفونیا هستند.
• وزوز گوش: میسوفونیا در افرادی که وزوز گوش نیز دارند شایعتر است، وضعیتی که در آن افراد صداهایی را میشنوند، اغلب صدای زنگ، که هیچ کس دیگری نمیتواند بشنود.
• ژنتیک: میسوفونیا در خانوادهها ایجاد میشود، بنابراین احتمالاً یک جزء ژنتیکی وجود دارد که خطر ابتلا به این بیماری را افزایش میدهد.
علیرغم افزایش آگاهی از این اختلال، تحقیقات در مورد میسوفونیا بسیار محدود است و بیشتر اطلاعات از مطالعات بسیار کوچک و گزارشهای موردی بدست میآید.
شواهد اپیدمیولوژیک نیز وجود ندارد. برخی از مطالعات نشان میدهند که بروز میسوفونیا بسیار بیشتر از آن چیزی است که متخصصان قبلاً تصور میکردند، اما بسیاری از افراد فقط علائم خفیفی دارند که به دنبال درمان نیستند.
محرکهای صدابیزاری
محرکهای صدابیزاری معمولاً صداهای ملایم روزمره هستند، در واقع، به نظر میرسد بسیاری از آنها شامل عملکردهای بدن میشوند. موارد زیر محرکهای رایج هستند:
• نفس کشیدن
• جویدن
• کلیک کردن
• لق زدن ظروف یا تراشیدن قاشق روی ظروف
• پارس سگها
• قیچی ناخن
• ضربه زدن به ناخن
• خس خس بینی
• سوت بینی
• هورت کشیدن
• عطسه کردن
• بو کشیدن
• خرخر کردن
• سوت زدن
• خمیازه
جالب است بدانید که در مورد عملکردهای بدن مانند خمیازه کشیدن یا لب زدن، صدا اغلب تنها زمانی واکنش ایجاد میکند که توسط شخص دیگری تولید شود.
![صدا بیزاری یا میسوفونیا چیست؟ تشخیص و درمان آن](data:image/svg+xml,%3Csvg%20xmlns='http://www.w3.org/2000/svg'%20viewBox='0%200%20800%20450'%3E%3C/svg%3E)
درمان میسوفونیا یا صدابیزاری
در حال حاضر هیچ درمان ثابتی برای میسوفونیا وجود ندارد. با این حال، برخی از گزینههای درمانی که ممکن است مفید باشند عبارتند از:
• درمان شناختی رفتاری (CBT): این رویکرد میتواند به افراد کمک کند تا برخی از افکار و ارتباطات منفی را با صداهایی که معمولاً باعث واکنش میشوند تغییر دهند.
یک مطالعه منتشر شده در مجله اختلالات عاطفی نشان داد که تقریباً 50٪ از افراد مبتلا به میسوفونیا که تحت درمان CBT قرار گرفتند، کاهش قابل توجهی در علائم را تجربه کردند.
• داروها: در حالی که هیچ دارویی برای درمان میسوفونیا تایید نشده است، ممکن است داروهایی برای درمان شرایط همزمان مانند اضطراب یا افسردگی تجویز شوند.
• درمان بازآموزی وزوز گوش (TRT): این رویکرد شامل پوشیدن دستگاهی برای تولید صداهای منحرف کننده توجه، درمانی برای آموزش افراد برای نادیده گرفتن صداها و تکنیکهای آرام سازی برای به حداقل رساندن پاسخ استرس ناخودآگاه است.
در حالی که به طور سنتی در درمان وزوز گوش استفاده میشود، TRT ممکن است به افراد مبتلا به میسوفونیا کمک کند تا یاد بگیرند که صداهای محرک خاصی را بهتر تحمل کنند.
مقابله با صدابیزاری
تغییراتی در سبک زندگی، راهبردهای مقابلهای و تکنیکهای تمدد اعصاب وجود دارد که میتواند به شما در مدیریت علائم میسوفونیا کمک کند. برخی از استراتژیهایی که میتوانید امتحان کنید:
• استفاده از گوشگیر در شرایطی که در معرض صدای ماشه قرار میگیرید.
• استفاده از دستگاه نویز سفید برای جلوگیری از صداهای خاص
• استفاده از هدفون در صورتی که شروع به احساس خستگی کنید.
• موسیقی یا تلویزیون را برای ایجاد صدای پسزمینه روشن کنید.
• تمرین تکنیکهای خوب مدیریت استرس
• فعالیتهای خود را طوری تنظیم کنید که کمتر در معرض نویزهای محرک قرار بگیرید.
• داشتن یک برنامه برای زمانی که احساس میکنید یک طغیان قریبالوقوع است، مانند خروج از اتاق یا تمرین یک تکنیک آرامشبخش مانند تنفس عمیق یا تجسم
همچنین ممکن است صحبت با دیگران در مورد این بیماری برای شما مفید باشد. اگر مردم بدانند که ممکن است باعث واکنش منفی شود، بهتر میتوانند از ایجاد صداهای خاصی در اطراف شما مانند جویدن آدامس یا سوت زدن اجتناب کنند.
کلینیک شنوایی سنجی و تجویز سمعک قصر
برای اطلاعات بیشتر با متخصصین کلینیک شنوایی سمعک قصر تماس حاصل فرمایید:
930 750 88 021
23 11 75 88 021
06 86 721 0912